Tajemnica zawodowa dziennikarza w świetle obowiązującego w Polsce prawa Część 1. Prawo do anonimatu

Autor

DOI:

https://doi.org/10.33077/uw.24511617.ms.2015.60.568

Słowa kluczowe:

dziennikarz, anonimat, tajemnica, zwolnienie, wyjątki, Konstytucja RP, prawo prasowe

Abstrakt

Autorowi materiału prasowego przysługuje prawo zachowania w tajemnicy swego nazwiska (art. 15 ust. 1 prawa prasowego). To tzw. prawo do anonimatu oznacza prawo do publikowania materiału prasowego bez podawania nazwiska lub pod pseudonimem. Dotyczy ono każdego autora owego materiału. Znajduje ono również swoje odzwierciedlenie w przepisach prawa autorskiego (art. 16 pkt 2 tej ustawy). Prawo prasowe przewiduje wyjątki od obowiązku zachowania w tajemnicy danych identyfikujących autora materiału prasowego (art. 16 ust. 1: gdy materiał prasowy dotyczy przestępstwa określonego w art. 240 § 1 kodeksu karnego lub gdy autor materiału prasowego wyrazi zgodę na ujawnienie jego danych). Ponadto sytuacje oraz zakres zwolnienia z zachowania tajemnicy dziennikarskiej przez sąd określa kodeks postępowania karnego (art. 180 § 2–4).

Pobrania

Opublikowane

2015-03-02

Jak cytować

Jaworski, L. (2015). Tajemnica zawodowa dziennikarza w świetle obowiązującego w Polsce prawa Część 1. Prawo do anonimatu. Studia Medioznawcze, 1(60), 45–54. https://doi.org/10.33077/uw.24511617.ms.2015.60.568

Numer

Dział

Artykuły